StrandedStranded. Model: Flora

Stranded - This project was inspired by the sight of empty streets in our cities during the Covid-19 pandemic, broken by a few food delivery scooters racing up and down the streets. At the same time, we heard the sounds of birds everywhere. Is nature growing back on us?

In my mind this extrapolated to some dystopian future in 20 years time.. People living self-contained, no contact, nobody outside, and nature taking its course again. Welcome to the future!

Not completely unlike the computer game Death Stranding from 2019, so we couldn't resist adding that playstation controller and way too many packages ;)

Here's my behind the scenes crafting notes.

Crafting Notes

• This project started out to be a desert with a city in an oasis. And I might (or prbly will) still make that version. However, during my self-learning I started to experiment with using particle systems to add vegetation and grass... wow! That *completely* changed the scene and atmosphere of this photo!
• As a consequence - the photo I wanted to use of Flora was originally lit with desert in mind, not with this eery foggy morning glow, and I had some difficulty in getting the light matching again. I think I could have worked that more, but at some point a project is "done". I've taught myself all I could with this image, and now I need to start working on something new.
• As a second consequence -- mind your poly count. I started to add way to many high poly trees and grass, and ultimately ended up with a 1.5GB blend file that was almost impossible to render. I had to cut back and replace all far away trees and vegetation with super simple models. Only the ones close by are higher detail. Result? File is now ~200MB again, and renders in about 50 minutes on my laptop.
• Grass, trees and vegetation are ideal for "hiding" bad design. Don't like that ugly bend in that hill? Put some grass on it!
• Volumetric fog! Ork loves fog.
• Don't forget to bevel edges. A curb with a hard edge looks fake.
• Personal note - I am getting better at this! Working in 3D is starting to flow more naturally.. this all is not unlike my first years of trying to teach myself photoshop. View tutorials, try, experiment, fail. Fail more. View more tutorials. Try more. At some point things start to 'click' and you start to mentally correct the tutorials you're seeing ("Nah there is a better solution for that") and you start to see the bigger picture! Wow, that feels like a world opening (again!). So, if nothing else, here are two takeaway messages:

1. If you want to learn to do something, don't expect to be good at it at day one. Make the time, take the time. Try, fail, fail more, learn. Put in the hours.
    
2. Now is just a good a time as any to start learning new things. Start now.

Iterations

Step 1: I created the "floor". This was a single (subdivided) plane with a complicated shader that yielded colors and displacements. Later on I had to bake the displacement though, as you cannot easily have particles generating from the displaced points (they start on the plane without displacement)

Step 2: I created the city. For this I used the Utopia package of kitbash3d - which is (or was) free for a time for people to create art with during the Covid-19 pandemic. Thank you for providing this to us!

Step 3: Let's add some trees!

Step 4: Let's add more trees! Oops.. that broke my Blender. Quickly replaced all the high poly trees with low poly versions. Much more ugly though.. added some fog to hide that.

Step 5: And then I discovered grass! Grass! This was added using the Scatter addon, which made things a lot easier to set up. Nice! It is a paid addon, but worth the investment if you need something like this. And while I do know how to do this manually with particle systems, I want to spend my time creating art.

Oh yes, consequence -- there's no desert anymore.. what to do?

Step 6: Change the mood entirely! Out with the high noon sun, in with the morning! That action changed the entire mood and atmosphere of this scene, but that is maybe one of the coolest things you can do with 3D editing.. everything is yours to control! I am soo not done with this!

Finally, here's a step-by-step video I made of the process:

Stranded - step by step behind the scenes

The purple garden

Crafting notes

• This project started as projects should! With a moodboard! See below. Satiellacosplay and I tried to capture the essence of this cosplay both in clothing and in atmosphere, and that provided a baseline to work with. Never guessed how much it would have helped though! The Shinobu part of the moodboard was on my screen the entire time during 3D design.
• I hoped to find some cool 3D models of the Wisteria flower for this, but couldn't find anything that satisfied the budget I had for this shoot and had enough quality. Next time: bring more budget! (or do it yourself). I ended up using the same weeping willow tree over and over again, but with modified shaders for the leaves to get that purple feel.
• I still can't do water properly.. in this case I ended up with a subdivided mirrorplane with a wave distortion stacked on top to get that wavey feel. Not ideal, but it works.

The moodboard

The moodboard for this plan!

I am a big fan of moodboards! Mind you that these are actually two moodboards into one, but that's because we shot both on the same shooting day.

Iterations!

First step: sculpt some ground! Tree added for size :)

Okay, ground is there. Some water too... and I made some stairs similar to the moodboard! But it feels... empty? Time to add vegetation!

Particle systems to the rescue! I weight-painted where I wanted to have vegetation, and used a particle system to generate folliage. I also added some more trees. Copy paste, copy paste..

Certainly getting there! I played with the shaders for the folliage until it did evil things with purple. Also added the model in the scene! Looks cool, certainly works... but.. it is still way too empty! So, I ended up adding more trees, added some fog, then even some more trees, and finally did some post processing in photoshop for some foreground dust and that yielded the end result you see above! The total render time was approx 15 minutes for 5000x4000 pixels.

I love how with these 3D scenes you exactly get what you see.. and absolutely nothing else! There's just no world beyond the camera frame. See below for a zoomed out render of this world. Quite empty, eh? :)

"Sandworld"

Crafting notes

• The model was shot first. This might have been a poor decision. Next time I'll craft first. I had a vague idea of what I wanted during the shoot, and set the lights up for that. While designing the scene I discovered that didn't actually match anymore, and I had to improvise a bit to make it match as close as possible.
• Take more time to do the cutout. I hate that part, as it is tedious and boring, but it's important.
• I've crafted the dunes out of a square with some subdivisions and the sculpting tools in Blender
• The crates and ship were predefined 3D assets from kitbash3d I couldn't not use or this.
• The sand layer bugged me the most. I think I re-rendered it 3 times with different settings -- with displacement, without, more and less pronounced normal shading etc -- and then mashed those together in photoshop.
• Final render took about an hour of rendering in Cycles at 6000x3000, 400samples, on GPU+CPU

Earlier iterations

And just for fun, here's some earlier visuals

Iteration 4

Iteration 4: one of the very first renders were everything came together. The model and ship are there, but there's no texturing on the ground yet. The box is for size.

Iteration 6

Iteration 6: Reshaped the sand dunes and randomly playing with their texture settings. I kinda liked this look, but it's not the visuals I intended to get. I drowned the box by accident.

Iteration 7 Iteration 7: much beteter! This is getting close to the look I was aiming for. It needs more details though!

Iteration 9

Iteration 9: close! The ground texture is much too pronounced in this version still... let's lessen that a bit!

Ode to JoiI had the idea for this image for a while now, but really just didn't know how to proceed... my early attempts just weren't. So, I started learning. Following tutorials. Reading up on techniques. Looking at amazing art by others... Everything!

Now, one year later, it feels like I am really on the edge of a whole new world of creating. This type of world-building is extremely fun for me, and I am so not done yet!! :D

This image is my take on a single scene from Blade Runner 2049, where a more than life sized hologram interacts with the real world. I've captured both photos with the lighting conditions of the end-result in mind, and meshed these within a virtual 3D world. In retrostpect, I would have again done things differently, but that's learning. For now, I just didn't want to not-show this! :) On towards new projects!

Model: the extremely patient @nathalyblue - thank you for giving me the time to finish this Amazing city prefab parts are from #kitbash3d (and I am definitely participating in the cyberpunk #kb3dcontest ) Rendered in an hour using #blender 2.8 with #cycles ( though I did a lot of pre-renders with #eevee first)

Two years ago I started to learn 3D modelling.. and I still can't do that. ;)

In the meantime, I did however manage to create the above image, and I am actually quite proud of the result!

Here's a little behind the scenes.

The backstory

In March 2018 Nathaly Blue and I got the idea to create an hommage to Blade Runner 2049: a new version of a particular scene in that movie. Cool! We sketched what we needed. I figured out the color scheme and the light setup and we had a great shoot!

Mind you - the "figured out the color scheme" bit is not completely trivial. A 3D/photomontage combination requires planning. What is the light source you're aiming for. Where does it come from? What shape does it have? What colors? For this particular scene we wanted to create a bigger than life version of a hologram. And since a hologram emits light (in my universe) we could get away with a lot of the nasty details.. I can light it with whatever, as it would then become its own light source in the 3D world!

Cool, easy, what can go wrong. And with that thought in mind, we picked a color scheme that suited the Blade Runner feel the most.

Next up: building the scene. Initially, I thought to do this in 3D, but after a few attempts I had to concede I was't ready for that yet. So, back to photoshop. That worked. We got this!

Ode to Joy - as posted a year ago.

Then came Blender 2.8

But the original idea still haunted me. This wasn't the result I wanted to get.

So I set out to learn Blender - a free opensource modelling and rendering program. Free is awesome, but like any new toolset it comes with a learning curve before you can use it. So I had to learn. A lot. In my previous blog post (from 2017 . . . ) you can read about my first steps. Back then, both my old computer combined with the not so realtime cycles renderinge engine prevented me to truly understand what I was building, and I spent more time waiting than time building. That didn't work for me, and I stopped.

Then came Blender 2.8! Wow! Blender 2.8 is a big milestone release with a new UI, a much faster rendering engine, and it's actually.. easy! It's amazingly fast and (for me) intuitive to use. Combined with these tools and a sponsored free cyberpunk kit from kitbash3d I went to work.

In earlier works I post-processed (read: photoshop) the model on top of a 3D generated scene, but I couldn't easily do that here. The hologram would emit light, and that would cause all sorts of reflections. It needed to be in the scene. As a test, I placed cut-outs from both model images as plane meshes in my 3D scene and set them up as emission shaders. That worked wonders! Reflections suddenly started appearing correct-ish, and I got the first feel that this image was going somewhere! At the end, the only thing left was building the bridge itself. And to be honest, that is where I could still improve the most on - in its current form it's still a bit.. simple.

During this process, the new Eevee rendering engine really allowed me to work fast. Real time visualziation of results that are almost good enough, wow! To compare, here's an early render in both:

Not bad right? Both could be useful in a pinch. To compare:

• Left: Eevee. The new engine in Blender 2.8. Render time - practically instantaneous. What you see is what you get. Bonusses: volumetrics and post effects (such as bloom) you get bascially for free. Problem areas: reflections aren't as nice, and there are bugs. Pay attention to the building on the left: the reflection of the model isn't in there, and there's something really weird going on with the windows.
• Right: Cycles. Render time - ouch. The final render I made took an hour to calculate @ 300 samples. That's still perfectly okay if you know this is the final final, but if it isn't it will mean a lot of try-out-and-see loops. Longer render times yield more samples yield less "grain" and dead pixels. It's a trade-off. However, you can't beat cycles if it comes to good reflections. The windows in the building to the left show what I want it to show, and the reflection on the road is much more accurate.

So what do I use? Both. Eevee is absolutely perfect for seeing where I am at during building. When it's done, I set cycles up for a longer render and I fire up photoshop afterwards.

I took the above Cycles result to do a first draft photoshop test to see what I need to do to get to the actual image. I quickly added some atmosphere and rain to see if the end result looked like what I wanted.

Nope! Not yet. For one thing. The road didn't have splatters of water on it from the fake rain, and second, it's all a bit far away isn't it? So I changed both in 3D, and then re-did all the photoshop work. And that's how the final image (topmost in this post) came to be.

Thank you for reading!

But what, where are the behind the scenes?

Okay, here they are!

Here's the Blender 2.8 UI working on the final image. The view on the left shows me roughly what I am doing, though without the full rendered lights. Blender allows me to quickly grab-and-drag stuff I want to have elsewhere, so this view helps me out a lot. The view on the right gives me a quick overview to see how everything is now organized spatially.

Here's the final result again, without the photoshop layers (no rain) and taken from a different perspective. Because the models are already in the scene I could do rapid recompositions to test out various viewpoints.

And here is the same scene - rendered in Eevee for speed. Here the perspective really starts to break. The whole image only works when it's set in the perspective I intended it to work in... anything else makes it amazingly fake and empty.

My First Volcano! Why? In my mind the worlds and realities I shape during a shoot are far more complex than the pictures I end up with at the end. They're not there yet, and I want to be able to do more. To add surreal realities to photos. To add fake elements to existing photos. To build more. To fully replicate what I see in my mind, and show it to the world in the form of a picture.

In this blog, I'll try to show my first steps in this field. Mostly for myself so I can laugh about it later. But also to show that first steps are both painful and amazing at the same time, and hopefully to inspire others to do the same.

I've started to teach myself Blender. Blender is an amazing open source 3D modelling and rendering tool. There's somewhat of a steep learning curve involved as with any complex bit of software, but from what I've discovered so far: it really pays of to learn! Also, it's free, and that can't be said for many of it's competitors who price themselves out of my league for experimenting and learning 3D rendering.

For my purpose Blender absolutely can do way too much! I don't need animations, video, inverse kinematics or motion tracking at the moment. I just need to be able to make semi realistic alternative realities. Preferably in such a way that I can combine parts of real photos with parts of fake 3D generated scenery. Nothing much, right? Let's go through the steps of discovery in the form of a project.

Step 1: let's build ourselves a world!

For my first project I wanted to start small. Something simple. Something doable. But first, I needed to learn Blender.

I already had a picture in my mind of a scene I wanted to build:

a human-scorpion hybrid in a field of lava.

No pressure.

So I started watching any and all tutorials I could find that would help me. And then I learned soo many cool things! Did you know Blender has all these nifty things that are more-than-amazing to use for such projects? I went from tutorial video to tutorial video, experimenting as I went, trying all the tricks.

And what do you do when you find many many new toys?

Obviously, you use EVERYTHING! ALL AT ONCE! Fluid dynamics for the Lava. Atmospherics. Complex textured materials. Did you know lava is like honey? I know now. Did you know it's quite important to keep that place where you want your model to be actually higher than the rest of the scenery otherwise she'll just be washed away by an incoming computer generated lavaflow? I know now..

The World!The World as we know it! Or at least the bit I created in Blender that is. There isn't much, just enough to cover the camera angle in high detail.

Here's blender in action: top left shows the world I created, right shows the scene from the camera I've added. The dark grey stuff is lava.. and it's about to wash away the field where I really want to put my model.. oh dear.

A large part of the above was based on an amazing Volcano tutorial by CG Geek. Check it out here!

In hindsight this is where I should've stopped. This project had at this point already moved from "something simple" to "overly ambitious". Whoops.. but there's so much cool stuff to learn! Let's do this anyway! I think I went through 14 iterations before I was somewhat satisfied with what I required for my world. Here are a few results:

The world went through many iterations

• Iteration 4: Ooh nice lava! But I can't see the world...
• Iteration 6: yay atmospherics! Uh oh, everything became too bright!...
• Iteration 9: much better camera angle.. but now.. ouch the texture looks hideous!...
• Iteration 14: maybe this will work?

Maybe it will. Let's go to step 2!

Step 2: Let's light the model!

Okay, back to the studio! With the above scenery in my head I started placing lamps in the studio to match the light. There needed to be nice warm light from the middle left, since that's where the lava explosion would be, and there needs to be a lot of warm reddish light from underneath everywhere.. more lava! And I wanted some blueish light from top right, moonshine or something similar, just to contrast it a bit!

Thanks to the amazing Silvia - who - incidentally - was also the person that pushed me into the scorpion hybrid idea in the first place, and with help of Ilse who bodypainted an awesome work of art we managed to get this done in a fun afternoon of doing complex posing on a plastic crate. The photos of this step I'll just leave to your imagination. Let's just go to step 3!

Step 3: The scorpion hybrid.

Back to blender to create a tail for our freshly photographed model! I set up a new scene, and rebuilt the light setup I had in my studio as fake 3D light emitters in the virtual environment. This would help with ensuring that the tail would be similarly lit to the model. But about that tail.. how would I create one? I don't have the skills for that?

Browsing online I found several stashes of CC-0 or otherwise free-to-use licensed 3D models. Nice! I took one of them, and then discovered an immediate problem with free. All the polygons did not do what I wanted! All those faces and vertices were oddly duplicated or unlinked.. ugh! It was a mess.. and I really didn't have the skills to deal with that yet.

A headless scorpion

I tried anyway, and started deleting the head. Didn't need it. Would be replaced by real model. I then went on to texture the scorpion body with a piece of skin taken from the model (don't ask). And then I started to merge the combination:

The human scorpion hybrid!

Tadaa! Let's take this result and go mix it with our world!

Step 4: Let's mix it all together!

Back to Photoshop. Ah, good old Photoshop, how I missed you. Familiar buttons, familiar tools. Let's go mix those steps together shall we? How hard can it be.

Quite hard.

I've experimented several times in the past with compositing, and every time I got a little bit better, and the end results starts to look like it might have been real. However, in those composites the basis of each individual layer was an image that by itself is completely real. And now I'm adding stuff that just.. isn't. And it's the little details that count. Ragged edges, curved corners. Dust. Mould. It's all not there in the scene.

Turns out that that makes mixing quite interesting. I tried what I could by adding a sky, more fire, real flames, and some dust. Let's look at the final result:

The human scorpion hybrid in a world full of lava

So, what do I think?

It's hopeless! Worthless. I see so many mistakes now. Little errors everywhere.. The carefully constructed light doesn't match at all. There's way too much shine on the model. Her hands seem to touch the void instead of the ground... all these are bit by bit correctable in photoshop, but alltogether: no I should go back to step 1 and build myself a new world.

So I will. On a different project. With bigger ambitions! But I'm sharing this anyway, because I loved every step of this path! This is learning after all. Don't be ashamed to show your steps to the world. Go build!

Deel 2 dan: blacklight! Of vooral: hoe combineer je blacklight met flitslicht.

JasmineModel: Jasmine Suzanna / MUA: Ilse Covers Grime en FX

Blacklight fotografie - oftewel fotografie met lampen die ultraviolet licht uitstralen vind ik leuk om te doen. Blacklight levert een unieke vorm van licht, en samen met bijvoorbeeld een bodypaint met fluoriserende verf kan je hier fijne en dromerige platen van maken.

Om blacklight fotografie goed te doen zit je - net zoals met LED licht of andere vormen van zwakke lichtbronnen met leuke camera instellingen - lees: lange sluitertijden en veel ISO. Investeren in goede (LED) blacklight floods is dan ook verstandig. Goedkope 15watt blacklight TL lampjes zijn gaaf, maar ze leveren nou niet echt heel veel blacklight, en dat betekent dat je je camera settings al ssnel naar `extreem pittig' mag schuiven. Ik gebruik zelf een vrij krachtige LED UV flood light samen met een aantal oudere TL UV washes en spots voor extra invulling, samen goed voor nog eens 200W aan TL blacklight. Vooral de LED levert een belangrijk deel van het licht, wat er voor zorgt dat ik mijn camera nog op acceptabele instellingen kan houden - f/2.8, ISO tussen 200 en 800, ergens tussen 1/80e en 1/160e seconde.

Haas en Vicious DeliciousBelicht met uitsluitend blacklight, geen andere lampen.

Puur gebruiken van blacklight alleen is (voor mij) toch nog wat te beperkend als lichtbron. Het effect is kleurrijk en contrastrijk, maar alle schaduwen, nuances en huid texturen zijn weg.

Behind the scenesHier is de normale verlichting ook aan. De fluoriserende verf is nog steeds zichtbaar, maar het spectaculaire van het beeld hierboven is er nog niet. Om dat terug te brengen zou je natuurlijk flitslicht kunnen toevoegen. Dus zet eens een lampje aan en.. probleem: BAM. Alles overbelicht! Flitslicht overal! Blacklight: volledig verdwenen.. en wat er in blacklight uitzag als een supermooi patroon ziet er ineens uit als een zielig hoopje verf...

Maar het kan wel! Je moet alleen je licht een klein beetje africhten. Bij deze grof door elkaar wat tips:

• Belangrijkste: afschermen. Waar het normaal niet zo erg is als er wat normaal licht (lees: je fliters, je continue daglicht lampen, je open raam, etc.) tegen de (zwarte) achtergrond kaatst, is dat bij blacklight fotografie door je camera settings echt te veel. Gebruik snoots, gebruik grids, p(l)ak zwarte stukken karton, het maakt niet uit hoe, maar zorg dat je licht alleen komt waar je het hebben wil.
• Dat betekent ook: normale verlichting in de studio? Uit. TL balken? Uit. Ramen: afplakken. Kieren met zonlicht zijn horror! Zwart! Zwarter! Zwartst! Maak het naargeestig donker in je studio. Donkere muren zijn een pre, want minder kaatsing is fijn.
• Hoe meer schaduwen je maakt met je normale licht op je model, hoe mooier.
• Zwakker is beter. Mijn Elinchrom ELC 1000's geven op minimaal vermogen (0.3) nog steeds 8Ws af. Dat is zonder modifiers nog steeds ernstig veel licht. Dus: die softbox die teveel licht eet? Prima plan nu! grijze filters? Gebruiken! Kleuren filters? Nog beter!
• Persoonlijk ben ik sowieso erg fan van kleuren in blacklight shoots - en wat normaal een nadeel is van filters - dat ze veel licht wegnemen - is nu een groot voordeel. 
• En alternatieve (zwakke) lichtbronnen zijn ook ideaal: probeer eens een enkele kaars, LED verlichting of zacht continu licht.

JasmineBlacklight van linksboven voor het model, en een striplight met grid en een paars kleurfilter van links boven achter het model.

De foto hierboven van Jasmine is belicht met een combinatie van blacklight en flitsers. De blacklight zorgt voor het uitkomen van de paint, en het paarse licht van de flitser accentueert haar lichaam en geeft diepte aan haar huid. Voor mij een fijne combinatie van licht.

Vicious DeliciousBelicht met creatieve lichtbronnen. Noot: ik had hier nog niet de LED flood, en je kan dan ook zien dat deze foto minder scherp aanvoelt, deels door de hogere ISO en deels omdat ik een veel langere sluitertijd moest gebruiken maar zo eigenwijs was om er geen statief bij te pakken. Lessons learned.

Je kan natuurlijk ook meer gekke lichtbronnen gebruiken! Zoals deze hierboven van een jaartje geleden. De achtergrond is belicht met een flitser met blauw filter op een zwarte achtergrond. Het groen.. gok eens? Ik ben benieuwd waar jullie op komen!

Meer plaatjes? Check darker light met Jasmine en Ilse, of mijn eerdere shoot blacklight galaxy met Haas en Vicious Delicious.

Ik werk veel met gekleurd licht, en discolampen zijn nou eens bij uitstek geschikt om dit te maken. Je ziet ze echter nooit terug in fotostudios, dus tijd om daar verandering in te brengen en te kijken of dat kan. Als experiment heb ik een viertal Ayra ComPar 30 LED discolampen geregeld. Dit zijn LED lampen met 4 individuele kanalen voor rood, groen, blauw en wit. Ze komen met een afstandsbediening maar zijn ook te besturen met een DMX controller.

Na een setup gebouwd te hebben met een DMX controller waarbij ik alle lampen individueel naar alle kleuren kon schuiven kon ik beginnen. Dus: experimenteer-tijd! Samen met Ingrid, Annicke en Amber ben ik een aantal test shoots gaan doen om te kijken wat haalbaar is en wat niet. De resultaten en mijn bevindingen lees je hieronder.

IngridBelicht met uitsluitend LED lampen. Blauw van links, en een mix van rood rechts.

Mijn ontdekkingen

• Als eerste: dit werkt prima samen met rook! Niet zo vreemd ook, alle podia doen die combo al jaren.
• Kleuren! Ik ben zelf best een fan van oversaturated warm kleurgebruik, dus voor mij is dit erg leuk. In fotoshop valt er gelukkig nog aardig wat te doen door de kleuren dan te verzachten. Zie ook de voorbeelden beneden.
• Over kleuren gesproken: dit was pas super snel kleuren wisselen! Geen gedoe met nieuwe filters plakken, tape zoeken en daarna bedenken waar je je camera ook alweer had neergelegd.. maar gewoon even een schuifje verzetten en je gaat van een kille blauw/groene ruimte naar een warme paarse/rode ruimte. Of welke andere combinatie je dan ook maar wilt. Ideaal!
• Discolampen geven de mogelijkheid tot vermengen met andere zwakke continu lichtbronnen. Denk kaarsjes, LEDjes, lampen in ouderwetse armaturen.. alles wat bij "normaal" flitslicht volledig weggevaagd zou worden. Dat geeft leuke mogelijkheden!
• Het is continu licht, dus je ziet gelijk wat je doet, en hoe je rook zich vermengt met de kleuren.
• En last but not least; voor selfie-schietende modellen is dit ideaal, want de belichting in de studio is voor een keer eens exact gelijk aan wat ik op mijn camera krijg. ;)

AnnickeOok met rook werken de LED lampen prima samen. Belichting ook weer uitsluitend daarmee gedaan. Het zachtere licht is verkregen door de blauwe lamp achter een parapluu te plaatsen.

De nadelen

Nadelen zijn er zeker. Dit is schieten met zwak, continu licht. Dat is al lastig met normale lampen, maar zeker LED (disco)lampen leveren relatief weinig licht. Dat wordt nog minder als je ze gaat verstoppen in softboxen of achter een paraplu. Om dit licht nog te vangen met je camera praat je al snel over naar hoge ISOs en lastige sluitertijden. ISO 1600 is niet ongewoon, en een sluitertijd van 1/60e of langer ook niet. Een goed lichtsterke lens helpt overigens wel! Dat betekent dan wel dat je scherpte-diepte ook minimaal is en dat moet net je stijl willen zijn.

Daarnaast is het licht zeker niet perfect. De ComPar's zijn erg gericht - leuk als je een spot zoekt maar niet als je een egale bron nodig hebt. Dat is natuurlijk te verhelpen met modifiers, of door een andere lamp te regelen. Qua kleur en tonaliteit zijn ze vrij verzadigd, en krijg je er zeker niet het zachte perfecte licht uit wat je met flitslicht kan krijgen. Als laatste is het weer een investering als je dit goed wil doen: je hebt niet alleen de LED lampen nodig, maar ook DMX kabels, een DMX controller, en de kennis om met deze combinatie te goed te kunnen werken.

AnnickeDit soort tinten lukken niet direct met LED verlichting. Bij deze foto heb ik achteraf de verzadiging flink omlaag gehaald.

AnnickeBelicht met blauw licht (links) en rood licht (rechts), en daarna flink aangepast in Capture One.

Combineren van LEDs en flitslicht kan overigens ook, mits je je lampen een beetje zacht kan zetten. Onderstaande foto met Amber is een combinatie van een kubus, een rol plasticfolie, een paar LED lampen in de kubus die flink fel een witrode gloed projecteren, een rookmachine, ook in de kubus, een Amber die door de kubus heen breekt en 2 striplights aan weerszijden op minimaal vermogen met rode gels er voor.

AmberEen combinatie van flitslicht en LED lampen. De LED lampen zitten in de kubus.

All in all een leuke nieuwe extra om meer mee te experimenteren! Ik ga hier zeker vaker mee aan de slag! Meer foto's zien? Bekijk dan de gallerij Let's go LED!

Why?

On location I typically bring my pair of trusty Nikon SB900 speedlights. Those do their job perfectly but in the end they are still speedlights. Sometimes you just need a little more than that. And preferably without going all McNally with multiple speedlights per light modifier. ;)

So, let's shop! What would my ideal set of flashes be?

• Battery driven! Or at least something you can use where there isn't a 230V socket nearby. This means either getting a large powerpack for the studio strobes, or something else instead.
• Enough power! Obviously. Otherwise I'd stick to speedlights. They work fine!
• High Speed sync: yes please! I like being able to do flashes @ shutter of 1/4000th of a second. That blows away the sun. G'bye sun, hello darkness!
• Oh and if possible: compatibilty with my existing Nikon speedlights would be nice! Let's use everything together!

And... found it! The perfect match actually. The Phottix Indra 500.

Other contenders which I seriously considered where the Elinchrom ELB400 (since I already have Elinchrom), the Profoto B1 (really nice, and also really expensive) and the Foxflash 680 (little known, cheap, and I hear good stories about them too). Each one has it ups and downs, but I finally settled on getting 2 Phottix Indra 500's together with a single battery pack. Read on to know why these work for me.

First of, some specifications:

The Phottix Indra is a battery fed 500Ws studio strobe, which can be triggered using a variety of methods including the Phottix Odin triggering system, which incidentally I already have and use. The Phottix Indra supports high speed sync for Nikon and Canon, which means it can keep up with shutter speeds up to 1/8000 (in my case). I should probably include things like actual watt seconds and recharge times here... but I am not a person that cares about such metrics. Please do see other reviews and/or spec sheets for this. I care about if these flashes fit my needs, and they certainly do!

The good stuff:

• Syncing work perfectly together with (both) my existing Odin trigger, or as optical slaves together with my studio set (which uses yet another trigger system). The Odin trigger never gave me misfires so far, and I love to set the power of each flash directly my camera. Good!
• Light quality: consistent between flashes, both in output strength and in color temperature. Note that I typically don't care about that last bit that much. I often gel everything to crazy colors anyway.
• Powerful enough for my needs (so far ;) ). You will not find detailed graphs on this blog, nor explanations on how these measure up in milliwattsecond-deltas vs other lights. That's all cool for the statistics, but not useful for me in the field. I'll settle on: powerful enough. Let me explain in a picture, taken on a cloudy day in the middle of a forest:

Lit by a single Phottix Indra about 5 meters away from the model. Note: this picture has (obviously) been edited and is not intended as a perfect showcase of what you can achieve with such a light. That said, I couldn't achieve this without such a light. ;)

• The battery pack is amazingly small, light and powerful! Love this! Power wise: it fits my needs. I have used the set a couple of times within an outdoor photobooth, and it easily survives that powering both flashes @ 1/8-ish. After approx 600 photos the pack stills claimed to be 3/4 full. Perfect! A battery pack can power two flashes (and their LED modelling lights if you so prefer), and it can charge your phone too.
• In non-Odin mode (a.k.a. manual) there's a nice big fat turnythingy-knob on the back, which you turn to get more power. Big display also tells you the numbers in nice big letters. Good!

The bad stuff:

• This set is heavier than carrying two speedlights. Obviously! Keep this in mind if you're a speedlight photog.  Or you can take a few precautionsOr you can take a few precautions
• That also means that you typically want to take bigger/heavier tripods. Especially when using light modifiers such as an umbrella. Bring a VAL or use a trick like the picture on the right ;)
• The cord: it's long enough, but if you want to fire 2 strobes out of one battery pack, both strobes need to be reasonably close to each other. This is a downside, and I'll probably get me another battery pack later for maximum flexibility.
• At first I got a few strange misfires when using high speed sync, until I figured out that this was because I had my camera set to rear curtain sync. This does not work well with high speed sync. Easy to fix, however I would've liked the system either telling me this, or just reverting to front curtain sync instead.
• The optical sync eye of the Phottix Indra's is quite small and located on the back of the flash. For me this means that it doesn't always see other flashes. However, taping some wite tape near the eye allowed it to catch enough light to trigger.
• Bowens mount. This is a good thing.. but not for me. My studio modifiers use the Elinchrom mount. So I'll need yet another set of converter rings to hook up my existing stash of light mods to this system. First world problem. ;)

To summarize, I love the set! The extra carrying weight to locations is a hassle, but the versatility and flexibility of these lights is perfect for me. I'll continue to do a lot of field testing (literally, by carrying it into a field) and will update this post when appropriate!

Dit was niet zo'n plan.

Ik gok dat Jopie en ik al 2 jaar van plan waren "iets" met bodypaint te doen. Met beweging, energie, krachtige lijnen en creativiteit. De uitvoering hiervan had echter nooit haast. Dat komt wel wanneer de tijd, de middelen en het verhaal bij elkaar kwamen.

Twee jaar later, was dat zover. Bij toeval. Door Flora: "Kunnen we nog een laatste shoot doen vlak voordat ik 6 maanden naar het buitenland ga vertrekken?", ja! ... en toen rolde dit idee weer naar boven. Plannen gemaakt, materiaal gezocht en tigtallen foto's van verschillende organza's later waren we er uit: iets met wind en aardse bewegingen. Belichting? Die wisten we nog niet. Varieren!

We begonnen rustig. Licht opstellen. Portretten. Beetje wind. Beetje meer wind. Hier heb ik bewust gekozen voor een rood/bruin/wit pallet aan kleuren: aards, contrastrijk, scherp.

Bij het tweede deel gingen we pas echt los! Of naja: we.. Flora! Dansbeweging na dansbeweging volgden! Doeken wapperden overal dwars door de studio en de flitsers konden het geheel amper aan.... niets geposeerd, niets bedacht, gewoon doen!

Bedankt Jopie en Flora voor fantastische resultaten! Bekijk de hele shoot hier: Reach for the wind!

Reach for the wind - behind the scenes

Reach for the Wind - behind the scenes! VNLR: Jopie, Flora en ik

Dit voelt voelt als gisteren, en toch ook wel als best even terug. En ook toen fotografeerde ik ook al wel een tijdje, maar dat was vooral op evenementen of tijdens feesten. Modelfotografie - het 1-op-1 werken met een model - had me echter nog niet aangetrokken.

Maar precies 6 jaar geleden, op zaterdag 21 februari rond de middag, had ik een fotoshoot met Simone. Tijdens Lextalionis, een LARP evenement. Middenin een groot luxueus gebouw waar je ook had kunnen zwemmen, de sauna had kunnen bezoeken, of ontzettend veel lol kon trappen met goede bordspellen. En ik ging een fotoshoot doen.

En dit was niet eens het plan. Het was niet eens bij me opgekomen om zoiets te bedenken, noch zou ik het - denk ik - gedurfd hebben te vragen. Maar t was gewoon tijd. Iemand trok me over de streep, en als gevolg hadden we samen een ontzettend leuke middag met veel flitsers, beweging en lol. Ik vind t resultaat nog steeds gaaf! Bij deze.

Simone, alle andere mafketels die me uiteindelijk naar deze gave hoek van creativiteit hebben geduwd: bedankt!

Simone, 21-2-2009

Model: Simone, geschoten tijdens Lextalionis van Evolution Events, 21-2-2009. Foto bewerkt in 2009.

Het blijft voor mij dan ook een heerlijke ontdekkingsreis! Wat kan er met de combinatie? Welk licht zal ik dit keer gebruiken? En hoe zal de rook zich dit keer bewegen? Vooral deze laatste blijft erg wispelturig. Ik kan er redelijk van op aan dat m'n lampen doen wat ik wil, maar wanneer de rookmachine rook geeft, in welke hoeveelheid en hoe zacht en/of mistig het uiteindelijk wordt.. dat blijft een gok! And I like it! :)

Scar! - Marijke Pie

Mermaid in the Mist

Het eerste plan voor deze shoot ontstond tijdens de "Scar"-shoot met Marijke Pie die daadwerkelijk een heuse zeemeerminstaart bleek te bezitten... Een wat? Awesome! Wanneer kunnen we shooten? :)

Het was even spannend of we daadwerkelijk ook echt zouden gaan kunnen shooten want zo'n staart vervoeren door Nederland is nog niet eens triviaal, maar het is gelukt. En ik ben echt superblij met de resultaten!

Model & MUA: Marijke Pie
Tail, top & bracers: Finfolk Productions
Hairclip & belt: Merbella Studios Inc.
Necklace: Fairytas




No mermaids were harmed during this shoot. Model & MUA: Marijke Pie
Tail, top & bracers: Finfolk Productions
Hairclip & belt: Merbella Studios Inc.
Necklace: Fairytas








No mermaids were harmed during this shoot.

Model: Marijke Pie. Bekijk hier de hele serie: Mermaid in the mist.

Let it rain in the studio!

Samen met Flora - die ik kort daarvoor had leren kennen als Lili - gingen we voor een totaal ander plaatje! Iets sportiefs! Dat werd uiteraard tijdens de shoot al snel iets anders en eindigde en liters water die door de studio vlogen, maar dat maakt het alleen maar leuk.

Flora is overigens awesome, want ik geloof dat er in totaal 8 volledige gieters koud water uitgegooid waren en nog steeds waren haar poses sterk en leek het water haar totaal niet te deren. Dapper, en nee dat zie ik zeker niet iedereen nadoen. :)

Model: Flora
Fotografie: Ork Fotografie
Visagie en styling: Melanie Groenendijk

Model: Flora
Fotografie: Ork Fotografie
Visagie en styling: Melanie Groenendijk Model: Flora
Fotografie: Ork Fotografie
Visagie en styling: Melanie Groenendijk

De winnaar van de impromptu fotoshoot award gaat overigens naar Melanie, onze visagiste van de dag. Op het einde dook ze zelf spontaan nog even de waterbak in, met dit resultaat:

Model: Melanie Groenendijk

Model: Melanie

A state of undress

Ter afsluiting heb ik met Kaylee nog een shoot kunnen doen. Hierbij gingen we meer voor zacht en sfeervol, met een vleugje boudoir. De waterbak is dan ook niet eens zichtbaar, maar het effect dat deze had op de rook des te meer. Bij deze:

Oef, dat kon zomaar niet, die dag had ik een afspraak staan met Annicke. En afspraken annuleren: not my thing.. en...

Of wacht..

Dat valt te combineren! Een krap kwartier later en het plan was geboren! En tevens een goed excuus om de blacklight lampen van Unity nog eens in te zetten, en wat neonkleurige bodypaint kan ook vast geen kwaad.

En Rising phoenix was geboren!

Rising Phoenix

En op zo'n moment prijs je je gewoon echt heel gelukkig dat je zulke creatieve geesten om je heen hebt dat dit soort plannen gewoon werkelijkheid kunnen worden. Annicke, Lynette, bedankt!!

Bekijk " rising phoenix " hier!

Oh en.. dat oorspronkelijke plan met Annicke? Dat komt nog wel! *update* is nu ook geschoten!

Create your photo albums automatically

Na een kleine 3 maanden radiostilte op deze blog bij deze de reden waarom!

Ik ben druk geweest. Naast fotografie (en LARP, en Balfolk, en ...) doe ik, uiteraard, nog! meer. En dit keer heeft dit een mooi raakvlak met fotografie, dus ga ik er hier iets over vertellen!

Let's start with a problem. Elke beetje smartphone heeft tegenwoordig ook een prima camera aan boord. En met deze prima camera vallen zat mooie plaatjes te maken. Ik doe dit zelf ook regelmatig. Vaak zelfs! Alleen... wat dan? De map op m'n telefoon wordt voller en voller, en het overzicht van wat er precies in zit ben ik allang kwijt.

Wat heeft dat met mij te maken?

Sinds begin 2014 ben ik werkzaam bij Euvison Technologies - een spinoff company van de Universiteit van Amsterdam waar ik ook jarenlang voor heb gewerkt. Bij Euvision ben ik volenthousiast aan de slag gegaan met het helpen ontwikkelen van een app voor het automatisch herkennen en sorteren van foto's op je telefoon met behulp van zogenaamde Visual Concept Detection.

Visual Concept Detection?

Visual Concept Detection - oftewel: beeldherkenning. Specifieker: een computer die een foto (of video) beschrijft aan de hand van een serie van te voren gedefinieerde concepten zoals "Food", "Indoor", "Person" of "Boat". Automatisch. En dat is nog best pittig.

Heel kort door de bocht uitgelegd werkt dit als volgt. Je geeft een foto aan een computer. Deze "bekijkt" de foto en rekent een stapel features uit: karakteristieken die iets beschrijven over de foto. Dit kan van alles zijn. Denk dan bijvoorbeeld aan: "Zijn er gezichten in beeld?", "Bestaat deze foto vooral uit horizontale lijnen?" of "Hoe donker is deze foto?". Deze features worden vervolgens slim vergeleken met een grote databank met voorbeeldfoto's waarvan we weten wat voor concepten er in zitten, en uit dit alles komt vervolgens een lijst concepten die dan mogelijkerwijs in de kersvers aangeleverde foto zouden kunnen zitten.

Dit alles vereist echter best wel een bende rekenkracht. Het bovenstaande kon dan ook tot voor kort ook alleen maar op zware computers of liever zelfs complete clusters van machines die dan stonden te stampen om dit te doen.

En nu kan dit op 1 telefoon.

Let's call it progress!

En belangrijker: we now have an app for that!

Impala - de app voor automatische concept detectie op je telefoon

De app dus! Afgelopen maand gedemonstreerd op het Mobile World Congress in Barcelona (video review hier) en sinds vandaag ook ter download beschikbaar in de Google Play store. En daar ben ik best wel een beetje trots op!

Dus bij deze: it's there. It's free. Mocht je nieuwsgierig zijn, go download Impala @ the play store!
 

Wat kan Impala?

• Foto's sorteren. Automagisch! Impala zoekt alle foto's op je telefoon of tablet, en sorteert deze automatisch in mapjes. En dat gaat op een beetje telefoon nog best rap ook, met meerdere foto's per seconde.
   
• Foto's bekijken. Want in mapjes sorteren is leuk, maar daar heb je er niet veel aan als je er niet vervolgens doorheen kan bladeren om je eigen foto's te bekijken. Ben je zelf ook zo'n chaoot die honderden foto's maakt met de ingebouwde camera van je telefoon maar ze nooit uitzoekt? Dat hoeft nu niet meer, want Impala doet het voor je.
   
• Last but not least: foto's nemen! En Impala kijkt gelijk even mee om foto's van #tags te voorzien. In real-time. En dat is eigenlijk best bijzonder.

Wat kan Impala (nog) niet?

Impala is vooralsnog vooral een showcase van de technologie er achter, en daarom ook (nog) geen af product. Het korte antwoord is dan ook: genoeg! Als voorbeeld: de #tags van genomen foto's staan wel leuk in beeld, maar worden verder nog niet gebruikt. Een Share knop zou best een goed plan zijn! Ook zijn de automatische filters die we nu hebben nog lang niet af. Ze kunnen nog best wel wat polishing gebruiken, en dat valt dan wel weer in mijn straatje als fotograaf. Wat zouden goede filters zijn voor foto's? En wanneer moet je deze dan voorschotelen aan de gebruiker? En kunnen we deze app uiteindelijk zo gek krijgen om slimme beslissingen te nemen bij elke foto op basis van de inhoud?

More to come!

Impala screenshotTijdens het fotograferen herkent Impala automatisch dingen in beeld, en zet deze op het scherm als #tags.

Impala screenshotDaarnaast kiest Impala automatisch filters voor objecten in beeld.

Meer weten over de exacte technieken die hier in zitten? Check dan hier of lees er wat relevante wetenschappelijke papers over. En als laatste, mocht je de app willen testen: bugreports en suggesties zijn bijzonder welkom!

Ork in 2013

Zo vlak voor het einde van het jaar een simpele conclusie op fotografisch gebied:
 

"I did a lot of cool shoots this year!"

Bedankt iedereen die heeft meegewerkt aan de talloze maffe, bijzondere, gave, mooie of gewoon weirde shoots. Ik heb er van genoten! Het is fantastisch om met zulke leuke mensen om me heen fijne stompzinnige bergen creativiteit los te mogen laten en gave projecten uit te voeren, en het blijft prachtig om te ontdekken dat je elk jaar weer verder kan groeien in wat (fotografisch) mogelijk is!

Ik ben nog lang niet uitgekeken, en dat er nog vele mooie momenten gevangen mogen worden in pixels!

Ork

Waarom dan? In de eerste plaats: redundancy! Ik ben een beetje een sucker voor bedrijfszekerheid, en wil niet het risico lopen foto's kwijt te raken als ik het kan voorkomen. Je zal toch maar net een huwelijksshoot doen en achteraf blijkt het geheugenkaartje defect... not even want to go there.

De D800 heeft 2 geheugenslots, dus alle foto's kunnen op 2 kaartjes tegelijkertijd komen. En mijn D700 voldoet dan weer prima als backup camera mocht het hele toestel eens uit vallen. Prima! Veiligheid: vinkje!

Deze post gaat dan ook niet daarover, maar over de rest. Bij deze mijn eerste bevindingen van een Nikon D800, na anderhalve week gebruik.

De Nikon D800: een review

Mijn eerste indruk: de Nikon D800 is een prachtige camera! Zeker als je reeds een D700 kent is deze vrij gemakkelijk aan te leren. Na een avondje stevig inlezen wist ik de bulk van de features snel en feilloos te vinden^[1].

Waar moet een camera aan voldoen? Voor mij 3 dingen:

1. hij moet het altijd doen. Dat betekent: niet snel stukgaan, en niet door batterijen heenvreten.  De D800 scoort hier. Hij is namelijk nog niet stuk na 1.5 week, en volgens specs zou ie het nog even moeten blijven doen ook met een sluiter getest tot 200.000 bewegingen. De batterij voelt alsof deze iets sneller leeg gaat als die van de D700, maar niet dusdanig dat ik er last van heb. Met 1 reserve batterij op zak durf ik een weekend shooten wel aan.
2. hij moet het snel doen. Ik moet blindelings settings kunnen vinden, en er op kunnen vertrouwen dat als ik op de afdrukknop druk dat er dan een foto gemaakt wordt. Hier telt ergonomie. De knopjes moeten op de juiste plek zetten (I'm looking at you: + en - knoppen!) en bij voorkeur moet alles instelbaar zijn zonder je oog van de zoeker te halen. Dat kan gelukkig! Alles is goed zichtbaar, de camera ligt goed in de hand, en na een paar uur kon ik er al goed mee uit de voeten.
3. hij moet het goed doen. Als ik op de knop druk verwacht ik een perfecte foto. 'nuff said. Hier merk ik dat ik blij wordt van de autofocus en van de kwaliteit van de auto-ISO op deze camera.

Alle toeters, bellen en andere foefjes van een camera zijn in principe alleen bedoeld om de bovenstaande 3 punten te garanderen, en dat doet de Nikon D800 helemaal prima! Een paar punten vielen me echt op, en deze licht ik even expliciet toe.

• De autofocus: snel, en heerlijk precies! Bij deze camera durf ik voor het eerst ook actief gebruik te maken van de geavanceerdere vormen hiervan, iets wat ik me bij de D700 toch nooit echt aan heb gewaagd. Daar was single point autofocus op de AF-ON knop wel weer ruim zat. Hier durf ik 'm op full "3D" tracking te zetten en er niet meer over na te denken. Dat voelt fijn.

3D Focus Tracking in werkingTijdens een "Four Horsemen of the Apocalypse" shoot in nagenoeg duister leek het me een goed moment om de hoog-ISO + 3D autofocus tracking van de D800 eens te testen. En met succes!

Tijdens een "Four Horsemen of the Apocalypse" shoot in nagenoeg duister leek het me een goed moment om de hoog-ISO + 3D focus tracking van de D800 eens te testen. En met succes!

• Wat me gelijk brengt bij de resultaten bij hogere ISO's. Een leuk puntje, want doordat de D800 veel meer megapixels bevat is het fysieke oppervlak van elke pixel op de sensor een stuk kleiner. Dat betekent dat er minder fotonen op dat stukje kunnen vallen, en dat de camera dus inherent per-pixel meer moeite moet doen om z'n licht goed te tellen. Bij een zelfde kwaliteit sensor als de D700 zou dat betekenen dat de D800 een stuk ruisgevoeliger moet worden bij hogere ISO's. Volgt u dit nog? Nee? Maakt niet uit, want:
  
  Dat is gelukkig niet zo! De D800 presteert voor mij uitstekend in weinig-licht situaties, en tot ISO 3200 durfde ik eigenlijk gelijk te gaan. De ruis is dan nog steeds niet noemenswaardig genoeg, al zijn de kleuren dan wel wat fletser geworden. Zie ook de foto hierboven.
  
  Dit is ook de eerste Nikon camera waar ik de "auto-ISO" feature aan durf te zetten. Deze is namelijk nu selectief op je brandpuntsafstand, en dat is erg fijn! Bij een volledig ingezoomde lens zal ie sneller naar een hogere ISO springen dan bij een groothoekslens. Waarom is dat nuttig? Omdat hoe verder je inzoomt hoe sneller trillingen gaan betekenen dat je foto bewogen is, en dus hoe belangrijker het wordt om een korte sluitertijd te handhaven. Auto-ISO houdt hier tegenwoordig netjes rekening mee. Yay!
  
  Let wel: je hebt dit ook deels nodig! Mijn full-manual gevoel moet nog even wennen aan de extra berg megapixels. De sensor is zoveel fijner en daardoor zie je bewegingen sneller. Om dat te compenseren moet ik de sluitertijd korter instellen dan dat ik gewend ben. De minimale tijd van 1/200e op 200mm gaat nu eerder richting 1/300ste van een seconde. Even wennen.
   
• De kleuren: okee, eerlijk gezegd, ook dat was even wennen! De kleuren van de D800 zijn (op het scherm) zeker een stuk groener dan op de D700. Nikon zegt dat dit bewust veranderd is en dat de kleuren nu echter zijn, maar voor mij klopt het vooralsnog niet. Ik ben gewend aan de iets warmere kleuren van de D700, en had dan ook al snel een +1 magenta ingesteld op m'n witbalanzen.
  
  Voor de RAW files maakt dit natuurlijk verder niets uit. We kunnen alle kanten uit. Sterker nog: me likes! De kleuren zijn puur en mooi, zeker op lage ISO's. Zowel voor resultaten uit het veld als in de studio. De foto hieronder - m'n eerste studio shoot met de D800 - geeft dat voor mij een beetje weer.

Machinefairy

Model: Machinefairy. 68mm, f/5.6, 1/200e seconde @ ISO 100. Rechts een 1-op-1 uitsnede van dezelfde foto. Deze foto is al bewerkt, dus gebruik dit niet om een direct out-of-camera resultaat te beoordelen.

En nu het discutabele puntje: megapixels!

De Nikon D800.

It haz megapixels! 36 stuks!

Dat zijn er lekker veel!

De Nikon D800 geeft ontzettend veel bewerkingsbewegingsruimte. Iedere wimper in een portret is telbaar - zie ook hierboven - en door de hoge resolutie is er heel veel te halen met (on)scherpte. Hier ben ik dan ook nog *lang* niet mee uitgespeeld.

Van te voren had ik me hier vrij uitvoerig op ingelezen, en de voordelen afgewogen tegen de nadelen. Mijn angst die ik daarbij had dat m'n computer de bestanden qua formaat totaal niet aan zou kunnen bleek gelukkig ongegrond, dus processen die hap en mooie dingen maken! Ik ga hier nog erg lang heel blij van worden!

- maar -

De Nikon D800.

It haz megapixels! 36 stuks!

Dat zijn er ontzetttend veel!

De Nikon D800 vraagt per foto zomaar 40 tot 50 megabyte. Dat vreet stiekem best wel door je schijven heen. Een gemiddelde shoot nam 3 tot 4GB opslag in beslag, nu is dat 10-12GB. Een huwelijksreportage gaat nu in plaats van rond de 10GB ineens een kleine 50GB in beslag nemen. Op zich niet erg, maar wel als je van redundancy houdt. Mijn computer heeft alle foto's op een RAID mirror staan, en van deze mirror is er een tweede mirror op een NAS, en van deze mirror is er weer een mirror in the cloud. Did I mention redundancy? Foto's kwijt zijn zou immers niet tof zijn.

Maar: een foto is echter niet af met de RAW file. Ik bewerk foto's namelijk verder. Laten we eens kijken hoeveel opslag we nodig hebben voor 1 foto aan de hand van een voorbeeldje!

Een voorbeeld*

* approved by: Advocaat v/d Duivel.

Four Horsemen in 60 megapixels

Four Horsemen^[2] - 70mm, 1/500 sec @ f/2.8 - ISO 2000

Bovenstaand voorbeeld bestaat uit een composite van 3 losse foto's, wat na plakken en bijsnijden een resolutie opleverde van maar liefst 11384 x 5181 pixels, oftewel bijna 60 megapixels. Dat klinkt gaaf, en dat is het ook... als je deze foto ooit op een poster zou drukken! Even rekenende.. 300dpi.. dan heb je een poster van iets van 1 meter bij 45 cm. Dat valt nog mee... maarwacht even.. da's niet eerlijk want daarbij ga je er vanuit dat de kijker vlakbij de poster gaat staan met een vergootglas! Realistisch gezien: hoe groter de poster hoe verder je weg staat om er naar te kijken.. dus kan je met 100DPI al ruim toe en dan zou je een poster van 3 meter breed te pakken hebben voor bovenstaande foto. Kinda cool!

Maar hierboven staat een "als". Want wanneer doe je dat? Niet vaak. Dezelfde bovenstaande foto heeft echter *altijd* opslagruimte nodig, en dat groeit lekker door. Laten we even tellen:

Whoei! 575 MB voor 1 foto.. There goes the neighbourhood. Spacemonger maar weer eens opzoeken om diskruimte op te scharrelen. But wait, there's more. We zijn er nog niet, want: redundancy! Dus dit mooie getal mag keer 3 -- remember those backups? En daarmee komt de teller van opslagruimte vereist voor deze enkele foto op:

1725 MB

En dat is best veel.

Een stapje terug

Het bovenstaande voorbeeld gaat wel tot het uiterste. Realistischer: het fotoshop bestand gooi ik hiervan uiteindelijk weg, evenals de tussenliggende JPG's. Ook gaan alle niet geslaagde RAW files van die shoot vrij vlot de prullenbak in, en dat tempert de hoeveelheid vereiste diskruimte al weer behoorlijk. Mijn RAW verwerker heb ik ook gelijk maar aangeleerd om foto's maximaal 4000pixels breed te laten wegschrijven. Dat scheelt een boel met alle processing daarna, terwijl ik zat pixels blijf overhouden. Veel meer kan ik echter ook niet doen. De originele RAW bestanden blijven zo groot als ze waren, en ook al poog ik zoveel mogelijk onbruikbare bestanden gelijk weg te doen, dan nog is mijn opslag rustig verdrievoudigd per fotoshoot.

Voor mijzelf is dit trouwens totaal niet erg. Opslag wordt steeds groter en goedkoper, en daarnaast heb je voor een gemiddelde fotoshoot ruim voldoende aan 12 megapixels resolutie. De D700 gaat dan ook gewoon nog fijn vaak mee. De D800 komt van stal als ik ofwel de redundancy nodig heb, ofwel de superieure autofocus, ofwel de extra resolutie met nabewerking in het achterhoofd.

We zullen zien hoe dit verder gaat, keep you posted!

Stuk voor stuk zijn rook, water of licht leuk, nuttig en altijd wel inzetbaar in shoots. Samen gaan ze echter stralen! Water+rook = een diepe misterieuze nevel, rook+gekleurd licht = een heel scala aan verschillende sferen, en licht + water = prachtig serene reflecties! Opties zat, en omdat mijn fotografiestijl toch wel heel erg drijft op emoties en mensen: licht+water+rook+model = unieke plaatjes!

Daarnaast ben ik eigenwijs.

Het moet me vooral niet te makkelijk worden: als een fotoshoot te simpel wordt heb ik zelf neiging 'm niet meer te willen doen. Gelukkig zijn deze 3 elementen stuk voor stuk ook nog eens behoorlijk wispelturig. Rook valt nooit waar je het dan nodig hebt. Het is te traag of te snel. Te veel of te weinig, of is juist ineens weg wanneer je model de perfecte pose aanneemt. Om maar niet te spreken van dat de koelelementen altijd de verkeerde temperatuur schijnen te hebben. Het water spettert alle kanten uit, of doet in ieder geval z'n uiterste best om NIET in de waterbak te blijven liggen, did I mention dat de stoppen er ooit uit vlogen? Ohja.. en licht.. nee licht doet eigenlijk redelijk wat ik wil. Valt weer mee. :)

Ongeveer 2 keer per jaar zet ik dan ook met veel plezier een waterbak op in de studio. Begin september was het weer zo ver, en samen met Amber Machinefairy, Vicious Dark Art, Moira Mona en Eva zijn we de studio in gedoken om in 2 dagen tijd een flinke serie verschillende shoots neer te zetten, elk met z'n eigen sfeer.

Bij deze alvast een paar van de resultaten, per kleurthema!

Groen

Groen is de kleur voor natuur, rust, sereniteit, van jeugd, kracht en groei. Bijpassend was deze shoot volledig impromptu, zoals gek genoeg zoveel van m'n shoots. Dit ging ongeveer zo:

Eva: heb jij vanavond nog iets te doen?
Ork: nee, maar kom gerust langs. Neem je bikini mee!
Eva: Okee

Ik parafraseer vast een beetje, maar ik blijf het prachtig vinden dat mensen zonder meer t vertrouwen hebben dat er dan ook iets leuks uit gaat komen! Bij deze:

Water! Water!

Met dank aan Eva voor het last minute willen modelleren.

Rood

Rood is dan weer de kleur van duisternis, van kracht, van woede. Rood is ook de kleur van deviousness en speelsheid. Samen met Vicious Dark Art gekleed in strak latex zijn we aan de slag gegaan om dat eens uit te dragen! Bij deze alvast een speels voorbeeld:

Water!

Model: Vicious Dark Art

Oranje en paars

Combinaties! Paars is mysterieus, oranje geeft warmte. Oranje is de kleur van de ondergaande zon, van warmte. Paars geeft dat alles een sferisch, bijna buitenaards tintje. Het is een kleur die je ook niet alledaags in de natuur tegenkomt. Samen met Moira Mona en een stuk gordijn (PS: dat ligt nog hier) zijn we deze combinatie wezen opzoeken, met een naar mijn gevoel heel mooi resultaat:

voor Facebook voor Facebook

Model: Moira Mona

Geel en blauw

Geel is energie, kracht, de kleur van de felle zon! Warm! Blauw is juist het tegenovergestelde: koel, fris, nat.. Kil? De combinatie spreekt elkaar dan ook heerlijk tegen en da's juist leuk! Bij deze een eerste plaatje:

grof bewerkt - kijken of het haalbaar is die bak weg te krijgen

Met dank aan Amber Machinefairy voor het modelleren en Moira Mona voor het overenthousiast gooien van bakken water. Resultaten daarvan volgen overigens nog ietsjes later! :)

Tot zover de previews, nu eerst rustig de tijd nemen om te kijken wat ik wil laten zien. Meer volgt vanzelf, over de komende weken heen! Meer water? Check dan eens m'n eerdere shoots in hetzelfde thema: Water! met La Neeka, of Zwembad in de studio met Simone en Lynette.

Tripping the red wire

Voeg verband toe naar smaak!

Met dank aan Linny voor het poseren in alweer een maf idee!

Bekijk hier alle foto's

Of course there exist numerous ways to convert RAW files to final products, but not every way is fast enough, or creative enough. And I don't have time to wait or click around - I need specialized software to do what I want, and fast. In the last few years I've used Bibble 5 and Aftershot Pro for this, but since that bit of software unfortunately seems to be dead now, I've been taking the time to look at alternatives.

And that will be tricky.. since I've grown quite used to my way of doing things. Will there be programs that can do what I want fast enough? For that, let's first briefly look into:

My Workflow^TM

For me: a good Workflow is Everything! After a photoshoot I usually end up with loads of images. All of these need to be backed up, graded, selected, sorted, processed and maybe even modified. Preferably fast, faster and fastest! Why? Two reasons. One: if you're in the zone, happily adjusting images here and there, you don't want to wait for software to keep up with your intentions. Two: time is money, so why waste it?

So, if this process cannot be optimized to my liking, any program - no matter how good - is quickly out of the picture.

My workflow typically consists of the following steps:

Grading images: on the left you see the filter menu of Capture One.

• First, shoot! I'll forego that this is actually not the first step by far, but it'll do for this post.
• Back up. Get the card out of the camera, put it into a card reader, and use explorer to copy everything to a "[DATE] [Shoot name]" folder on the RAID array. There, backup completed.
• Load. I then start the raw editor, point it to the new folder and let it load. 
• Grade. I walk at a reasonably fast pace though all photos -- 1 or 2 photos per second -- and press the number buttons to grade them, either in a single pass or in multiple passes. Everything that fails a pass will get filtered out for the next pass, so I end up with a ever smaller subset of good images.
• Basic adjustments: I then go for a pass of adjusting crops and rotation, if and where needed.
• And then, and only then I go for more advanced image adjustments. Batch-wise if possible, but not necessarily so. This is the fun part! I shape the pictures to whatever I had in mind while shooting, and see if it works out!
• Process: I let the software generate a few different JPG versions of the images.
• Upload: finally, I upload the adjusted selection to Zenfolio, and send the link off to the client.

My previous raw editor, Aftershot pro, usually delivered nicely in this regard so I was hesitant to try any other program which might interfere with that. I'm happy I did however! Capture One seems to allow me to work faster than I was used to. Good!

This review will not be going into the global details of how Capture One performs with respect to micro management of noisy pixels (in short: it's better), or into how it's catalog system works in comparison with Lightroom (don't use them, didn't like Lightroom) or into the fact that it does not have features like export-to-flickr, or all other things in which you can do stuff I don't do anyway (yet.. but that tethered shooting thingy seems to be very cool in the studio. I think I want to go for a trial setup in a few weeks to experiment with shooting-straight-to-the-NAS)

The Good

• Fast image browsing during selections. I like being able to rapidly move from one image to the next, and then maybe back again. Judging images in a split second and then rating them.
• Related to that: customizable hotkeys for everything! I find this to be a must, and Capture One has decent support for this: quickly being able to rate images, and maybe color tag some specifically.
• Filters: nice! Capture One allows me to rapidly sub-select all previously rated images, or images that have a specific color tag, so I can do more detailed selection with the resulting set.
• Output methods: nice! I've set up a nice set of batches within Capture One which I seem to require often: create a JPG with sRGB profile @ 90% quality, full resolution. Create a JPG @ max 1024x1024 pixel resolution with my logo in the corner, and create an even-smaller preview version.

The Bad

• After rating, judging and manipulating I usually end up throwing away the photos I don't like. Capture One does support this but for some reason deleting is a very slow operation. I will have to look into this.
  Update: ah, stuff actually got moved to an alternative drive. That will slow stuff down. Luckily, it's quite easy to select another place for the Trash folder.

Overall using Capture One feels faster than I was used to, good. Next up:

Image Manipulation

Okay, so it fits in my workflow. Good. Second part: does it produce nice pictures?

Short answer, or otherwise I wouldn't be typing this: yes.

The Good

• Fast image manipulation stands or falls with the speed in which you can reach the tools you need. And here Capture One shines: all individual tools can be moved, and the UI is nicely adaptable! Not happy with the default layout of the toolbars? Move them! Need a new toolbar (on a secondary monitor), no problems. I like that!
• Powerful highlight and shadow recovery tools! On max settings this yields a HDR-like image, not my personal favorite kind of photography, but in limited amounts this tool shines.
• Clarity: nice! The version delivered with version 7 allows for both local contrast improvements and subtly changing the local saturization of colors. A nice effect, but also one I do not want to overuse.
• The color editor. It takes some getting use to, but it is actually an incredibly powerful tool for subtle or not-so-subtle manipulation of images.
• Adjustment layers: I'm already used to using these (a lot) within Aftershot, and here they're easier to work with. Also: painting adjustment layers with pen-pressure tablet support, yay!
• I like the ease in which lens distortion is just.. fixed. Nice! Also the ability to do quick perspective corrections is well thought out.

The Bad

• Painting in adjustment masks could be more fluent. The interface sometimes lags behind when drawing, and that hinders this process a bit. However, coming from Aftershot Pro where this issue was way more noticeable, I think I can live with that.
• Not all tools can be used in adjustment layers, which is a pity. I'd love to be able to also use selective color balancing or selective white balancing on a layer.
• The black and white filter has a nice option for creating a duotone effect on duotoning photos, but I'm not happy with that yet. I like to mix this in with the original (color) photo, or change the mid-point of the effect. That's currently not possible.
• No plugin support. One of the nicest features of Aftershot pro was its extendability using a very powerful non-destructive plugin format I have yet to see in any other RAW editor - although Darktable has similar capabilities it is not yet mature enough to be considered. The power I got from Aftershot pro usually came from combining these plugins for much more advanced sharpening and color effects. With C1 I haven't yet been able to replicate these.

Conclusion of all this? So far I like it, and I'm going to use it for a while longer. Capture One wasn't the only contender, I also took a thorough look at Darktable (not yet finished), DxO (too slow for me), Photo Ninja (creates nice results, but didn't work out as a total solution) and Lightroom (I still don't like the way this enforces you to their workflow). I'll keep monitoring if Aftershot ever gets a revival, but for now, I'm quite happy with Capture One.

Oh and to make this post seem less text-only I've added a couple of post processing examples below!

A few processing examples

I'll not be going into details on how this works in comparison with all other image editors out there. Here's just a few things I particularly liked while editing.

An example from a recent shoot with Simone. To highlight the out-of-placeness of the model I chose to desaturate the background. In this first example I've done this using a drawn layer mask.

In this example I did not draw a mask to change colors, but selected the "green" part of the images, and desaturated and darkened this. Much easier, and I like the effect it has on the trees.

Here's a cropped image from a different shoot which I happened to edit both with Aftershot pro and Capture One. I've created the individual results without referring to the other image, so there will be differences in tone and contrast. The photo processed in Capture one does however feel sharper, with individual bits of flour better visible and more pronounced.

Okay, one bit of pixel peeping - here's a 100% crop of a picture from another shoot. The left image was taken from my original edit using Aftershot. In the right image I've tried recreating that effect. Just compare the sharpness and fidelity of both...

Questions? Remarks? Feel free to post them here and I'll see if I can provide an answer :)

Het is goed om taarten mee te bakken, maar ook om te gooien in een fotostudio. Vorig jaar heb ik hier samen met Judit mijn eerste ervaringen mee opgebakken, en afgelopen maart was het tijd voor een tweede experiment. Samen met Linny L'a Vante zijn we de studio ingedoken om verder te experimenteren!

Meel blijft een heerlijk pittig goedje om mee te fotograferen. Het is wispelturig. Het doet zeker niet wat je wil. En het levert een absolute puinhoop op in de studio.. als je geen voorzorgsmaatregelen zou treffen. Maar: in de juiste concentraties in de lucht levert het een prachtig medium on gaaf licht te maken! Bij deze: een glow-in-the-dark meelgalaxy!

Glow-in-the-dark meel - voor al uw doorschijnende effecten!

I see dead pixels!

Bekijk de foto's ook als full screen slideshow!

Talloze kledingstukken, tientallen props, bergen makeup. Alles bij elkaar rustig honderden permutaties die elk best wel een gave en unieke fotoshoot zouden kunnen worden! Yay, mogelijkheden! Wat zullen we dit keer verzinnen! Wat gaan we combineren? Wat voor gaafs zal er uit rollen? Spannend!

Eenzaam bovenin de koffer lag, bijna eenzaam, een blauwe bril. Last minute, in de haast en bijna achteloos toegevoegd. Tegelijkertijd keken we elkaar aan:

"Wat nu als we gewoon gaan shooten met alleen die bril?"

Bij deze!

Model: Linny L'a Vante

Wat ooit begon als het bekijken hoe vogels onder je door vlogen op een vaag evenement in park Sonsbeek is uitgegroeid tot 1 van mijn favoriete hobbies. LARP - oftwel Live Action Roleplaying, en dan ook zeker niet onspecifiek het fotograferen van LARP evenementen.

Inmiddels ben ik bij zoveel LARPs aanwezig geweest dat mijn "L.A.R.P." fotografie subsite op http://fotos.orkfotografie.nl/larp dusdanig vol zat dat deze dringend een facelift nodig had! Bij deze! Nieuwe structuur en ordening, en ik ben stiekem vooral tevreden met de slideshow aan het begin! Dus de structuur is weer een beetje terug, hoop ik! Laat vooral weten wat jullie van de nieuwe layout vinden!

Kijk dus snel eens (opnieuw) naar: http://fotos.orkfotografie.nl/larp

Statistieken, omdat het kan

Sinds 2008 heb ik 7166 foto's, verdeeld over 72 verschillende gallerijen online gezet. Als je bedenkt dat gemiddeld slechts 1 op de 10 foto's het internet haalt betekent dat dat ik meer dan 71.000 foto's heb geschoten op LARP evenementen! Best wel.. veel! Om maar te zwijgen over de hoeveelheid GB die dat geintje in beslag neemt.

Als we kijken naar individuele verengingen dan spant Evolution Events de kroon met exact 2000 foto's online! Gefeliciteerd! :) EE wordt gevolgd door ons eigen event, The Unity, met een kleine 1649 foto's. De meest bekeken gallerij is die van de Aon photoshoots, met 1365 verschillende bezoekers, de bulk daarvan allemaal doorgesluist via het Aon forum.

De hoeveelheid foto's die ik per evenement neem is het laatste jaar wat geminderd, deels omdat ik minder tijd heb maar ook omdat ik niet fotografeer als ik actief deelneem. Zowel als speler, NPC, of de laatste tijd steeds vaker als "techneut" /manus van alles, iets met het OSCAR. De "Naja, maybe" uit mijn eerdere post is zo goed als uitgekomen, gheh.. oeps! Ach niets mis met LARP-automatisering... als het werkt. :) Dat neemt niet weg dat ik niet ook graag blijf schieten, dus mocht je zelf een evemenent organizeren en het leuk vinden als ik eens foto's kom maken, gooi me vooral een berichtje!

Terra X

And in related news: afgelopen jaar heb ik in het diepste geheim samen met Folktailor en Meography.nl gewerkt aan een fotoshoot voor een nieuw LARP project van Games & Stuff te Zwolle. De resultaten daarvan heb je inmiddels wellicht al gezien op diverse plekken op de Terra X website, maar ik had ze zelf nog helemaal niet genoemd. Bij deze: de Terra X promoshoot!

Fijn detail: de fotoshoot was vooral gericht op het maken van een aantal platen van belangrijke NPC rollen. Ook voor de fotoshoot was er al er erg veel nagedacht over hoe deze rollen zouden lopen, en ook hoe de onderlinge verhoudingen liepen. Fijn! Want dat maakt het voor mij makkelijk: de karakters kwamen gelijk lekker tot leven en het onderlinge conflict was gelijk te proeven! Ideaal voor foto's!

Het eerste evenement is van 9 t/m 12 mei 2013, en ik ga er zeker ook een kijkje nemen! Op zaterdag 11 mei zal ik er zijn om foto's te nemen. Mocht je nog een fantasy evenement zoeken, dan is deze zeker de moeite waard om te overwegen!

Daarom zijn Sanja en ik eind vorig jaar de studio ingedoken, en hebben we lekker lopen experimenteren met.. lichtslangbodyscaping! 

Deze foto was geschoten met ISO 1250, 1/40e seconde en f/3.5 @ 50mm. De lichtslang was de enige lichtbron. Helaas geven deze niet bar veel licht voor een fototoestel, dus een iets hogere ISO is toch wel een must. De foto is hier bij huidtinten naar zwart wit veranderd, maar het blauwe gloed effect zat gewoon in de foto! Deze zie je normaal niet altijd, maar zeker bij koelere witbalans instellingen is deze steeds nadrukkelijker zichtbaar. Ik vind het wel wat hebben! 

Bekijk alle resultaten van de shoot hier: http://orkfotografie.nl/shoots/lightscape

Tamron SP 24-70mm F2.8 Di VC USD Nikon

Gekocht bij Camera Warehouse in Amsterdam voor 999,-

Lasers, 18 december In heb al tijden een 24-70 f/2.8 op m'n verlanglijstje staan. Waarom? Het was de missing link: ik had nog niets op F/2.8 in dit zoombereik behalve m'n 50mm prime, en dat is voor sommige shoots best lastig!

In eerste instantie had ik hiervoor de Nikon versie in m'n hoofd, maar  na research vooraf besloot ik voor de Tamron te gaan. Waarom? Deze heeft wel interne stabilisatie -- VR in Nikonspeak, of IS in Canonspeak -- en dat is toch wel erg fijn bij hectische weinig-licht situaties zoals een huwelijk of een larp. Daarnaast is deze lens ook nog eens 500 euro goedkoper. Grootste nadeel: volgens reviews meer vignettering op 24mm bij F/2.8 en de Bokeh zou iets minder zacht zijn. Beide punten waren voor mij niet echt van levensbelang.

Dus, gekocht, en mee spelen! Tijdens een eerste test die avond vond ik 'm echter erg lastig focussen. Op dat moment gokte ik echter dat dit iets te maken had met het lastige licht van de shoot van die avond. Lasers, zie de foto hiernaast, kunnen notoir lastig zijn om op te focussen, zeker omdat de constante beam die je vanuit de rechter bovenhoek ziet komen in werkelijkheid een snel bewegende straal is. Een mens ziet dat niet, de autofocus van een camera wel. Gevolg: de (ultrastille) focusmotor bleef maar zoeken, en vaak kwam de camera uiteindelijk met de mededeling dat "dit" toch echt wel scherp was, ondanks dat mijn ogen het tegenovergestelde bleven zeggen. Oef, dat is niet goed, lastig!

Later die week bleek dat dit exemplaar toch helaas echt defect was. Jammer! Camera Warehouse gebeld, situatie uitgelegd, ze leefden met me mee en gingen met spoed een extra lens op voorraad halen voor me, en ik kon gelijk de volgende werkdag langskomen om de lens om te ruilen. Dit verliep verder vlot, en ik heb samen met de verkopers de nieuwe lens gelijk even uitvoerig getest in de winkel. Alles opgelost en prima service!

Poging 2

Samenvattend: whoei! Nu weet ik dus weer waarom ik deze lens had gekocht! Zeer snelle en stille autofocus. En zeker lekker lichtsterk! Daarbovenop doet de stabilisatie z'n werk echt goed, ook met lastig licht. De lens voelt stevig en solide aan, al is ie ook alles behalve  licht qua gewicht. Ik vermoed dat dit lensje naast een prima locatielens ook een grote favoriet gaat worden voor toekomstig studio werk!

Hieronder een aantal plaatjes geschoten in de afgelopen week. Exacte metingen van wat voor soort bokeh gemaakt wordt, hoe de scherpte afvalt bij de randen en/of wat voor vignettering er zou zijn bij foto's van papiertjes met moire patronen er op laat ik graag aan andere reviews over, dus bij deze gewoon wat foto's waar ik blij van werd tijdens het gebruik van deze lens!

Closeup van een hoop knopjes. Geschoten @ 70mm, 1/30e seconde, F/2.8, ISO 3200 met een D700. Ik vind de manier waarop deze lens vervaagt bij alles wat niet in focus zit zeker niet storend.

Vuurwerk 31 december 2012

Oud en nieuw 2012 - geschoten zonder statief @ 24mm, 1/8e seconde, F/4.5, ISO 1250 met een D700. De hoeveelheid foto's die toen zonder statief gewoon goed gingen liet voor mij zien dat de stabilisatie z'n werk goed deed. Ook focussen met dit soort licht verliep zonder problemen.

Vuurwerk 31 december 2012

Oud en nieuw 2012, wederom zonder statief. Geschoten @ 30mm, 1/2e seconde, F/6.3, ISO 1250 met een D700. Het motterde best aardig, dus de ronde cirkels zijn in dit geval veroorzaakt door regendruppels op het filter. Het is geen wereldfoto, maar ik ik vind het wel lekker sfeer geven. Het stalen frame van de gigaschommel in de Vleuterweide is haarscherp en onbewogen, en da's toch best netjes voor een foto van een halve seconde uit de losse pols.

Emphebion Winterlive 2012

Tijdens de Emphebion Winterlive 2012. Juist bij LARPs is het schieten met een flitser zowat uit den boze, dus deze scene was geschoten met alleen het licht van de lantaarn @ 24mm, 1/20e seconde, F/2.8, ISO 2500 met een D700. De ruimte was erg smal en klein, maar met 24mm kon ik nog mooi onopvallend in een hoekje staan om toch leuke plaatjes te kunnen schieten.

In het afgelopen jaar was ik al een tijdje op zoek naar een radiografische oplossing voor het bedienen van m'n flitsapparatuur. Waarom? M'n huidige oplossing - het gebruik van de ingebouwde master flash van de camera - voldeed niet als de flitsers te ver uit elkaar stonden, en omdat de flitsers elkaar moesten blijven zien kon deze sowieso niet werken met objecten er tussen. 

Mijn persoonlijke wensenlijstje:

• It should just work. Ik wil geen misfires: als het juiste moment daar is moet ik een foto kunnen nemen, en dan niet hoeven balen dat de helft van m'n flitsers niet fatsoenlijk is afgegaan.
• Ondersteuning van een fatsoenlijk hoge sync snelheid. Dingen moeten stil kunnen staan, en als 't overdag is wil ik de zon tenmintse een beetje kunnen wegdrukken. Dus ten minste de 1/250 shutter sync speed van m'n camera, maar als het even kan ook ondersteuning van de FP high speed sync zodat ik nog veel hoger kan gaan.
• Niet noodzakelijk, maar wel handig: volledige TTL ondersteuning. Eigenlijk schiet ik altijd handmatig, inclusief de flitsen, maar soms is automatisch toch wel erg handig.
• Bij voorkeur simpele herlaadbare batterijen in plaats van vreemde batterijen die je nergens kan kopen.
• Betaalbaar.

Na wat marktonderzoek kwam ik op een paar opties uit. De meest bekende oplossingen hiervoor worden gemaakt door PocketWizard. Zeker hun nieuwste model voldoet volledig aan bovenstaand wensenlijstje, op 1 punt na: PocketWizard is voor mij vooralsnog alles behalve goedkoop. Een andere gegadigde was het systeem van RadioPopper. Dit is een beetje vreemde eend in de bijt omdat ze ipv hun eigen protocol gewoon kijken naar wanneer de flitser af gaat, en dit signaal radiografisch versturen. Bijkomende winst: je houdt volledige TTL ondersteuning en kan alsnog alles instellen via je camera. De RadioPopper viel echter af omdat deze op dat moment nog niet in Europa gelicenseerd waren en ik onvoldoende informatie kon vinden over hun gebruik. Als laatste zijn er diverse "E-bay triggers" te koop, een verzamelnaam voor alle goedkopere Chinese productvarianten. Deze zijn in 't algemeen uitsluitend handmatig instelbaar, en er zit een limiet aan de sync speed die ze kunnen halen, en al naar gelang welke variant je haalt laat de betrouwbaarheid te wensen over.

Phottix Odin for Nikon

Mijn oog viel uiteindelijk op de Phottix Odin voor Nikon, welke ik heb gekocht bij AQ4U. De Phottix Odin is een trigger die volledig TTL ondersteund, volledig instelbaar is vanaf het toestel, en zowel m'n speedlights als m'n studio strobes (in handmatige stand) kan laten triggeren. Als bonus: zowel de master als de triggers slurpen gewone AA batterijen, ipv vreemde lastig te verkrijgen batterijvormige objecten.

Belangrijkste eerst:

1) De triggers werken.

2) Ik heb in de afgelopen maanden gebruik nog geen enkele misfire gehad.

Yay, wensenlijstje gehaald. En "relatief" betaalbaar met 289,- voor een setje. Elke extra trigger kost daarbovenop nog eens 100,-.

Eerste indruk

Het eerste wat me opviel bij het gebruik van de Phottix was dat dit absoluut een verademing was ten opzichte van schieten met optische TTL. Snel instelbaar en geen geneuzel. Als bonus: omdat de Nikon speedlights denken dat ze op een echte camera zitten ipv wireless gebruikt worden bieden deze ook nog wat extra functies aan. Denk hierbij aan activatie van de IR focussing beam en de modelling lights. Ook qua batterijverbruik zijn ze goed: ik heb ze inmiddels een 2 maanden vrij intensief gebruikt, maar zie nog geen streepjes van de batterijmeter af zijn. We zullen zien!

Bediening

De bediening van de master is eenvoudig: druk [SEL] tot de groep die je wil aanpassen gekozen is, dan [MODE] om de functie van de gekozen groep te veranderen. Dit kan zijn: uit, handmatig (M) of volautomatisch (TTL). Als laatste kan je dan eventueel [+] en [-] om 'm harder of zachter te zetten. So far so good, maar in praktijk is dit soms nog net te omslachtig. Even snel de laatst gekozen groep 1/3 stop harder zetten kan niet blindelings met een enkele knop, maar je moet even op het display kijken of je wel de juiste groep geselecteerd hebt. De PocketWizard AC3 ZoneController zou wat dat betreft handiger zijn in z'n eenvoud. In praktijk valt ook dit verder nog wel mee: als je echt snel heen en weer moet qua lichtsterkte omdat de situatie steeds veranderd ga je naar TTL.

Op locatie

Ideaal! En dat leg ik graag uit aan de hand van onderstaande foto:

Een foto die nooit mogelijk was zonder deze triggers. Geschoten op 1/13e, F/2.8 @105mm. Bij deze plaat staat 1 flitser schuin achter de bruid in een nis om licht van achteren te geven. De andere flits stond schuin achter de bruidegom, en was gericht op het plafond van om alles wat invullicht te geven.

In de studio

De Phottix Odin is volslagen overkill voor gebruik in de studio. Hier zou ik ook voldoende hebben gehad aan een veel simpelere en dus goedkopere set. In mijn specifieke situatie hoef ik slechts 1 flits handmatig te triggeren, en dan schiet de rest wel mee. De bulk van de features gebruik ik op dat moment dan ook niet, behalve de meegeleverde sync kabels die prima voldoen.

Tijdens een test met zowel studio strobes als speedlights kwam ik nog op een leuke eigenaardigheid. Als de Phottix aangesloten is op een speedlicht, dan geeft deze toch nog voorflitsen ondanks dat alles in full manual staat. Hierdoor gaan de studio strobes vaak net iets te vroeg af, waardoor deze de foto niet konden belichten. In mijn geval was dit op te lossen door de Phottix aan een studio strobe te plakken, dan gaat alles wel consistent gelijktijdig af.

Conclusie

Voor mij prima! Ik ben tevreden. Meer is niet nodig toch? :)

Uit andere reviews lees ik altijd dat het belangrijk schijnt te zijn dat radiotriggers obscene afstanden kunnen afleggen. Ik ben het daar niet zo mee eens. In praktijk zet je je fliters zelden honderden meters uit elkaar. Wat wel belangrijk is is dat ze het gewoon op een tiental meter goed en consistent goed blijven doen, ook door muren heen. En dat is het geval.

Update: 28 mei 2013 - 5 maanden na deze review: ik heb nu voor het eerst de batterijen van 1 van de triggers moeten vervangen. Doen het wat mij betreft ideaal lang op 1 paar AA's. De triggers geven dit ook keurig aan door een andere kleur ledje. Prima!

So far: nooit problemen mee gehad, ze werken goed en fijn! Binnenkort eens een paar extra ontvangers er bij halen.

Tijd voor een aantal maffe fotoshoot projecten! Dankzij prachtige mensen als Judit, Daisy, Neeka en Mirjam heb ik toch nog een aantal projectjes mogen doen afgelopen zomer. Overkoepelend thema? Geen. Gewoon omdat het kan dus. Hooguit zo je de volgende 3 shoots samen kunnen gooien in het feit dat er achteraf genoeg schoon te maken viel!

Meel!

Het meest recente experiment dat ik heb uitgevoerd. -- hmm, moet ik elke fotoshoot nu maar "experiment gaan noemen"? Hmm, dat is een discussie die ik al een tijdje aan het voeren ben, short uptake: als het voor mij nieuw voelt, en de resultaten onberekenbaar zijn.. dan ja!

Dit experiment was geinspireerd door een foto die ik op het internet tegenkwam, en ik was nieuwsgierig of ik het anders kon doen.. dus doen! Samen met Judit en Mirjam hebben we de studio onder een dik pak meel gegooid. Bovenal: fun!!

Judit, meel, 2 oktober

Judit, meel, 2 oktober Judit, meel, 2 oktober

Water!

Neeka, water, 3 september Neeka, water, 3 september

Alone in the darkness

En nog eerder deze zomer zijn Daisy en ik aan de slag gegaan in een oude kelder, ergens onder Amsterdam..

Daisy, kelder, 6 juni

Daisy, kelder, 6 juni

Heerlijk fijne locatie voor zo'n experiment! Lege ruimte, overal stof, laag plafond (ik heb slechts.. 8 keer? m'n hoofd gestoten?), en Daisy die helemaal los ging met gave ideeen voor foto's!

Dat was mijn (fotografische) zomer van 2012. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden, dus laat vooral commentaar achter :)

Ork

Voor vandaag stond oorspronkelijk een locatieshoot geplanned, maar bij gebrek aan geschikt weer was dit een prima dag om het zwembad eens op te bouwen en te testen! Een paar belletjes en wat chats later stonden Simone, Lynette, Daisy en ik in de studio en zijn we losgegaan met een aantal shoot concepten. Samenvatting: het zwembad werkte vlekkeloos*, en we samen een erg leuke testdag gehad! Bedankt iedereen voor de leuke samenwerking, de resultaten zijn er naar!

*de gootsteen echter niet. De aardlekschakelaar in de meterkast gelukkig weer wel. Tip van de dag: check of de overloop van je afvoer goed is aangesloten en bewaar je versterker niet in het gootsteenkastje!

Er volgen de komende tijd ongetwijfeld nog meer foto's, maar deze 2 sneaks kon ik niet achterhouden :)

Watershoot

Simone: belichting door 2 speedlights vlak boven het water met groenfilters, en 1 studiostrobe met snoot heel zacht gericht op haar hoofd. De rook zorgt voor een mooie verdeling van het licht, en de extra de nevel komt uit een plantenspuit.

Watershoot

Lynette: belicht met 2 bare speedlichts aan beide zijden, en een studiostrobe voor wat invulling. De rook komt uit een rookmachine, maar loopt eerst door een bak ijs zodat het laag bleef hangen.

Update: zie http://fotos.orkfotografie.nl/shoots/water voor meer foto's!

Zo ook deze, een experiment met echt prikkeldraad, gewoon om te kijken of we een bepaalde sfeer konden neerzetten, zonder onszelf dodelijk te verwonden!

Het goede nieuws is: dat lukte! Wat wil zeggen: we hadden uiteindelijk maar 2 pleisters nodig om deze foto's te maken. Specifieker: ik ben een stuk klunziger dan Linny. En prikkeldraad is scherp, dus!

In deze post wat weerspiegelingen gelardeerd met wat plaatjes als referentiemateriaal!

Over fotografie

Het begin van Unity markeerde ook het begin van mijn herontdekking van fotografie. Ik had toen wel vaak genoeg kiekjes gemaakt, maar echte actiefotografie, laat staan modelfotografie.. nee. Sterker nog: naar iemand toestappen om te vragen of ik er foto's van zou mogen maken zou niet eens in mij opgekomen zijn om te doen en/of durven.

Dat is niet het onderwerp van deze blog echter. Even wat weerspiegelingen dus! Hoe was ik toen? Ik was toen absoluut een n00b op fotografiegebied. Over 3 jaar vind ik mezelf zoals ik nu schiet ook een n00b. Dat zal altijd wel blijven. Toch zijn er visuele verschillen, let's check some:

Unit 487 groepsfoto's. Geschoten tijdens Unity B1, Unity 1 (beiden 2009), Unity 2 (2010) en Unity 6 (2012)

Even kijken naar de verschillen:

• The obvious: een groep die er vanaf het begin bij was, en keer op keer sterker stond in wie ze waren, hoe ze dat uitspeelden, en bovenal ook: hoe hun outfits keer op keer nog gedetailleerder werden tot wat ze nu zijn.
• In 2009 en 2010 dacht ik dat vignettering-op-elke-foto een goed plan was. Juck!
• Camera perspectief: gras-bomen horizon zo door het midden van 't plaatje. Boring! Pas in 2012 goed.
• Scherpte-diepte: 2009: teh-awful. Aan de andere kant: toen had ik de lens nog niet die dat beter kon.
• Gebruik van kleuren: bij elke foto anders, maar tekenend voor wat ik toen als krachtig zag. Van "camera op auto is wel goed genoeg" naar "saturation is the bomb!" naar "let's get rid of the colors" naar.. hmm ik ben er nog niet over uit hoe m'n huidige stijl heet eigenlijk. Ask me next year, when I've thrown it away again.

En dat de outfits werken, zeker wel:

Nog een vergelijking: actie foto's door de jaren heen:

Wat observaties:

• Actiefotografie in donkere situaties gaat me steeds beter af -- dat merk ik ook doordat de hoeveelheid hits echt enorm is toegenomen. Gemiddeld gesproken is een vuistregel dat 1 op elke 10 foto's "raak" is. De rest gooi je gewoon weg, want is mislukt of meer van hetzelfde. Bij actiefoto's (met weinig licht) is dit eerder 1 op de 15 of nog minder. Ik merk dat ik nu meer bij 1 op de 4 zit. Heel relaxed, scheelt bakken foto's doorzoeken.
• Dat wil niet zeggen dat ik niet met 955 foto's thuiskwam na Unity 6. Hiervan staan er 219 online (en een paar komen nog) dus dat is (rekent..) inderdaad een hitratio van bijna 1 op 4. Not bad. Betekent nog steeds wel dat je over 15GB aan foto's praat en een snelle bak nodig gaat hebben wil je dit eventjes doorzoeken op een zondagavondje.
• Maar ik merk ook dat m'n zelfkritiek enorm is toegenomen. De foto's die ik in 2009 had gemaakt zou ik nu grofweg allemaal onder de maat vinden en wegdonderen. Hitratio 1 op 999.
• Ik kom tegenwoordig veel meer dichterbij: waar ik vroeger overzicht zou willen laten zien, ala "This is the Epic Fight", laat ik nu liever 1 of 2 gezichten zien, vol emotie van de scene. Dat is moeilijker fotograferen, zeker met slecht licht moet je dan weten wat je doet. Maar het levert gewoon krachtigere platen op.. vind ik.
• Daarop in hakende: van die regel wijk ik net zovaak weer af als me goeddunkt.

Over de techniek

Oftewel, " Ik ga naar Unity en neem mee:

• Unity B1: 1 laptop, met een kapot scherm. Leuk weetje: toen de laptop het per ongeluk volledig deed heeft een speler besloten het scherm een rotklap te verkopen teneinde dat het weer niet goed werkte. Wat nog meer? 1 computergestuurd stopcontact, met daarin een lichtslang en een spotje. Tijdens dit event was er een CosmicNet, maar just barely so...
• Unity B2: .. dat alles, + Het Zwaailicht! En een 2tal DMX LED parren, een DMX controller, een versterker, 2 boxen, rode en witte lichtslangen, wifi router en 2 extra laptops. Totaal: 3 laptops. Dit was de eerste keer dat CosmicNet echt CosmicNet was, incl het digitale SUC banksysteem en de eerste O.S.C.A.R. omroepen.
• Unity 1: .. dat alles, + nog een extra laptop. En een wifi draadloze bewakingscamera. CosmicNet heeft dit keer een werkend chatsysteem! Did you know dat we tijdens dit event ook O.S.C.A.R. via alle laptops van alle spelers konden laten horen via een sorta-hack van HTML5? Helaas bleek bijna iedereen z'n geluid dicht te hebben en/of waren de boxjes overal veels te zacht, dus dit plan is heel snel afgeblazen, en introduceerde ik "Ork de pratende O.S.C.A.R.". Dat werkte iets vlotter.
• Unity 2: .. dat alles, + . De algemene publieke terminal draait, en diverse onderdelen van CosmicNet hebben een grote update gekregen. Tevens kwamen we hier achter dat hoe groter je CosmicNet maakt, hoe meer het irritant is voor spelers als je dingen niet bijwerkt. Als voorbeeld: het BountyNet systeem up to date houden tijdens het evenement was.. pittig, waardoor we ook delen van het plot kwijtraakten. Iets met teveel hooi op een vork doen.
• Unity 3: .. dat alles, + 2 extra DMX lampen (totaal nu 4) en een UV wash. De publieke terminal slikt nu ook "SUC sticks", USB sticks waarop je geld kan zetten. Bleek een instant-hit, en werd daardoor gretig gebruikt.
• Unity 4: .. dat alles, + een extra DMX LED wash en bijbehorende berg kabels, en 20 poorts router en een betere wifi router. De vorige trok het verkeer niet. Weird, that.
• Unity 5: .. dat alles, + een DMX bestuurbare laserscanner, en nog een extra laptop. Totaal nu 4 a 5 laptops die ik zelf meezeul. Ook had ik dit keer extra LED lampen van Gerard, en 2 extra zwaailichten van Simon te leen, die de zaal tot een zware hel konden toveren in geval van "nood".
• Unity 6: .. dat alles, + een betere pad om de boel te besturen... oh en een camera/intercom dingetje voor onze Donut of Destruction.

Mgoe, wat leer je hier dus van?

• Je neemt altijd teveel mee.
• Je vergeet altijd dat ene kabeltje.
• Dat ene spiffy ding dat je van te voren had bedacht en uitgewerkt? Daar kom je niet aan toe of vergeet je ter plekke.
• Er kunnen nooit genoeg DMX lampen aan OSCAR hangen. More! More! MOAR!!
• Unity is een setting die juist door zijn "alles gebeurt in the main hall" kookpoteffect ontzettend veel baat heeft bij goede audiovisuele ondersteuning. Goed gekozen geluidjes en/of filmpjes dragen enorm bij aan de sfeer.
• OSCAR werkt. Dit had ik niet verwacht, wel gehoopt. Tijdens Unity B2 heb ik met twijfel en een gevoel van "Dit kan ook zoooo lame overkomen" op de knop gedrukt, waardoor OSCAR z'n eerste zinnetje uitsprak. Iets in de orde van: "THIS IS OSCAR. ALERT. ALL MEDICAL PERSONEL PLEASE REPORT. THERE ARE INJURED PERSONEL IN THE CRASHED SHIP". En... wow! We waren nog maar amper tijd in, alles was nog relaxed, chill, even inkomen.. het alarm gaat af, zinnetje wordt uitgesproken en ineens stond iedereen in rep en roer en zowaar georganizeerd klaar om in rap tempo naar het schip te vertrekken! Dat omroepdingetje, die moest maar blijven!
• Ook zo CosmicNet. Het zou een extraatje zijn van de setting, maar CosmicNet is echter een gigantisch uit de klauwen gegroeide interactieve wiki geworden die absoluut veel, maar dan ook veel meer kan dan waarvoor we 'm gebruiken. Daar is echter de tijd niet voor, dus is het allemaal "half af". Dat is echter volledig IC correct dus laat ik het zo.
• Het hele "OSCAR" systeem is eigenlijk best handig! Ik heb het nu al op meerdere events naast Unity kunnen gebruiken, waaronder SSMX, Extinction, een Aon special en een paar Myriad episodes. Het is voor mij nu redelijk: plug laptop in, hang lampjes op, en we hebben audiovisuele mayhem-in-een-doosje!
• Het hele "OSCAR" systeem is iets wat onbetaalbaar is. De hoeveelheid uren die ik er in heb gestoken qua programmeerwerk staat tot geen meter meer in relatie tot wat er uiteindelijk mee gedaan kan worden. Echter: dat is de definitie van "hobby" in a nutshell! It is fun! En het heeft wel iets om te weten dat alles van de (OC) HTML webinterface op m'n android pad tot de zelf herschreven linux kernel driver voor de DMX tot de volledig zelfontwikkelde A/V engine voor Unity hun werk nog zo goed kunnen doen. Alles linkt met elkaar. Dat is fijn :)
• Zou ik het nog een keer doen, dan nee, nooit.
• Naja, maybe...

Tot zover de terugblik! Iets vergeten? Gooi het in een comment! :)

Nu nog 1 keer knallen in november! Op naar een nieuw universum!

Or so we hope.

Een fotoshoot met Judit en liters liquid latex. Gewoon, omdat het kan, en omdat we wilden zien wat we er mee konden.. 

Best veel eigenlijk! Liquid latex is leuk spul, en hier wil ik in de toekomst ook zeker nog eens iets goeds/fouts mee uitspoken, becausewecan. Voor nu, hier de foto's van deze shoot:

Klik onderstaande foto om naar de serie te gaan. Let wel, NSFW content, dus gaarne niet op onderstaande foto te klikken als a) op werk, b) negatief gevoelig voor mooi naakt :)

http://orkfotografie.nl/shoot/splashdamage of ga direct naar de slideshow

Subject 41

-- uit de A.M.Y. installatiehandleiding

"In this paper we expand on our research on SenseViron memory transfer to non-sentient mobile cognition environments (NMCE) and we introduce our Artifical Memory Ynsling prototype, a fully automated multiple NMCE with embedded remote re-purposing circuitry which allows users to dynamically switch from pre-extracted SenseVirons in real-time. We demonstrate its uses and show potential benefits from using this technique."

-- Emanuel T. von Herzbringer and Ide Mwhalala, SenseViron Memory Transfer, theory and practice, USC Transactions on Artefacted Intelligence, Vol. 61, No. 2, 4 3009, Pages 1–6.

Deze foto's van project A.M.Y. zijn in 2009 genomen als ondersteuning van een karakterachtergrond in The Unity, een LARP georganizeerd door Studio Apocalypse. Om die reden zijn ze ook lange tijd "geheim" gebleven. Bij deze for all to see! :)

Met dank aan Annelies, Sybren en Marit voor hun assistentie!

First, the prototype is readied for transfer

Both shoots were actually taken on the same day, but we wanted to take some extra time for post processing. During that time I tried a variety of conversion styles to get from original RAW's to the JPG pictures, and we ended up liking two completely different sets of end results.

Both styles are present in the end result. The first series of photos use slightly desaturated color tones for the skin. The remainder of the photos were created by a selective black and white conversion, keeping a distinct tone of blue intact. By tweaking the white balance of the originals this resulted in a beautiful almost black-light effect on the bodypainted lines.

However, just putting them together would cause an abrupt change of style, and lack consistency. I decided on using the poem Annicke wrote for the set as a basis:

For me this poem speaks of the dance of life as the path though life everyone takes, a never ending dance from birth to death, though that still might be a bit hard to visualize in one set of pictures. I therefore took the liberty of re-interpreting it as a more abrupt transformation: the dance depicts a shamanistic dance to guide the dancer from the human realm to a ghost/spirit realm. Using smoke effects we created a series of pictures in which the dance slowly evokes smoke, which then transforms the body from one realm to another. The smoke itself was added using multiple layers of available public domain smoke textures*, each recolored and transformed to the movements of the dance. The final result hopefully shows this transformation.